20-روبرتو بته گا (83-1969)

"بابی گل" بیشتر دوران فوتبال خود را در یوونتوس سپری کرد و مزد وفاداری خود را گرفت. بته گا مهاجمی چارچوب شناس بود و موفق شد تا در 490 بازی 180 گل برای یوونتوس به ثمر برساند.

19-دیوید ترزگه (10-2000)

"ترزگه، ترزگه، مردی که هر وقت بازی می کند گل می زند" این سرود هواداران افراطی یوونتوس در ضلع جنوب دل آلپی بود. همچنین او از هواداران لقب "پادشاه دیوید" را دریافت کرد. "ترزگل" در 320 بازی برای بیانری 171 گل به ثمر رساند و در طول دوران ده ساله اش در یوونتوس، دو قهرمانی سری آ و مدال نقره لیگ قهرمانان اروپا را کسب کرد.

18-روبرتو باجو (95-1990)

"دم اسبی آسمانی" با یوونتوس افتخارات بسیاری را کسب کرد و در سال 93 به عنوان برترین بازیکن سال فیفا انتخاب شد اما بد شانس بود و به دلیل مصدومیت های متعدد و ظهور استعدادی درخشان چون دلپیرو، بودای کوچک مجبور به ترک یوونتوس شد.

17-دینو زوف (83-1972)

از نظر ثبات و عملکرد، بدون شک دینو زوف یکی از برترین دروازه بانان تاریخ است. زوف از روحیه ورزشکاری و کلاس کاری بالایی برخوردار بود اما او در طی یازده سال حضورش در یوونتوس، تنها موفق به کسب کوپا ایتالیا و جام یوفا شد.

16-آنتونیو کابرینی (89-1976)

در فوتبال امروز، این مدافع سریع و چابک می توانست کمک حال خط حمله نیز باشد. کابرینی در 13 سال حضورش در بانوی پیر، موفق شد تا شش اسکودتو، جام قهرمانان اروپا، جام در جام اروپا، جام یوفا و سوپر جام اروپا را فتح کند.

15-کلودیو جنتیله (84-1973)

محال بود تا بازیکنی بتواند از "قصاب" به راحتی عبور کند. جنتیله نمونه بارز یک مدافع کلاسیک است. جنتیله با یوونتوس توانست شش اسکودتو، دو کوپا ایتالیا، یک جام یوفا و یک جام در جام اروپا را برنده شود.

14-کارلوس توز (15-2013)

"آپاچی" تنها دو فصل لباس بیانری را بر تن کرد اما تاریخ ساز شد. این جنگجوی آرژانتینی در 95 بازی 50 گل برای بانوی پیر به ثمر رساند و در این دو فصل به عنوان برترین بازیکن سال یوونتوس انتخاب گردید.

13-جانلوکا ویالی (96-1992)

یک رهبر واقعی و یک مهاجم برجسته. همین عبارت برای توصیف ویالی کافیست. او کاپیتان یوونتوس در آخرین قهرمانی این تیم در لیگ قهرمانان اروپا بود.

12-فابریتزیو راوانلی (96-1992)

"پر سفید" همیشه خوشحالی های بعد از گل خاص خود را داشت و اکثر هواداران یوونتوس او را با گل در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 96 به یاد می آورند.

11-دیدیه دشام (99-1994)

دشام، آچار فرانسوی مارچلو لیپی و قلب تپنده خط هافبک یوونتوس بود. دشام سابقه حضور به عنوان سرمربی یوونتوس را نیز داراست. از فتح اروپا تا سری بی!

10-جوزپه فورینو (84-1969)

قرار گرفتن فورینو در این لیست دلیل خاصی نمی خواهد، کسب 8 اسکودتو می تواند قانع کننده باشد! وی به مدت 15 سال در یوونتوس حضور داشت و یک هافبک دفاعی مستحکم بود.

9-جان چار (64-1957)

خارج از زمین، محجوب و آرام اما در داخل زمین قدرتمند و خطرناک بود و فرصت های زیادی خلق می کرد. چار وی از لیدز به یوونتوس به پیوست و با به ثمر رساند 108 گل در 153 بازی کمک شایانی به بیانری در فتح 3 اسکودتو کرد.

8-پاول ندود (09-2001)

نایب رئیس کنونی یوونتوس، ملقب به "پسرک موطلایی تورین" بهترین دوران فوتبالی خود را در یوونتوس تجربه کرد و در سال 2003 موفق به کسب توپ طلا شد. شاید بزرگترین حسرت او، دو کارته شدن در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا و از دست دادن فینال مقابل میلان باشد.

7-گائتانو شیره آ (88-1974)

کاپیتان، شاید تنها کلمه ای باشد که او را به درستی وصف کند. او نزد هواداران و تیم های رقیب بسیار قابل احترام و برای هواداران یوونتوس همانند یک بت بود. این مدافع شاید بهترین مثال از یک بازیکن جوانمرد در فوتبال باشد. او در 37 سالگی در یک سانحه رانندگی جان باخت.

6-جامپیرو بونیپرتی (61-1945)

او یک قهرمان بود. جامپیرو در طول عمر خود همواره عضوی از خانواده یوونتوس بوده است، چه به عنوان بازیکن یا مربی.حتی نوه او نیز در یوونتوس عضویت داشت. بونیپرتی تا سال 2006 رکورد دار گنی باشگاه یوونتوس بود که الساندرو دلپیرو این رکورد را شکست.

5-عمر سیووری (65-1957)

سیووری یک پدیده بود. شاید او یکی از نماد های فوتبال احساسی و رمانتیک باشد. تکنیکی فوق العاده داشت و مهار او کاری بسیار مشکل به نظر می آمد.

4-میشل پلاتینی (87-1982)

بازیساز فرانسوی پنج سال را در یوونتوس سپری کرد. سبک بازی او استثنایی بود و تنوع و طراوت خاصی به تیم می بخشید. چه در تیم ملی و چه در باشگاه. پلاتینی سه بار برنده توپ طلا شد.

3-جانلوئیجی بوفون (تاکنون-2001)

به اعتقاد خیلی از مردم و کارشناسان، "سوپر جیجی" برترین دروازه بان طول تاریخ است. او در 38 سالگی نیز به بهترین عملکرد خود ادامه می دهد.

2-زین الدین زیدان (2001-1996)

یک نابغه. مرد فرانسوی جادویی غیر قابل تکرار را در پنج سال حضورش در بیانری رقم زد و نامش را در تاریخ جاودانه کرد. او در سال 2001 در گرانترین نقل و انتقال در آن زمان، با مبلغ نجومی 75 میلیون یورو در سن 29 سالگی به رئال مادرید پیوست.

1-الساندرو دلپیرو (2012-1993)

الکس، یکی از برترین شماره ده های تاریخ فوتبال است. "پینتوریکیو" تمام افتخارات ممکن را با یوونتوس کسب نمود و 19 فصل افسانه ای در فوتبال تجربه کرد. دلپیرو رکورد دار بیشترین بازی با 705 بازی و بیشترین گل زده یوونتوس با 290 گل است. دلپیرو

چرا هوادار باشگاه یوونتوس هستم؟

می‌گویند اگر یووه‌ای نیستید، بی‌تردید ضد بانوی پیر به شمار می‌روید. نفرت از یوونتوس آمیخته به غبطه و حسادت به آنها هم هست. طرفداران سایر تیم‌ها از خود می‌پرسند چرا باید تیمی که حتی نام یک شهر ایتالیایی را بر خود ندارد آنقدر موفقیت کسب کند؟ از نظر تاریخی یووه به حدی موفق بوده که به طور خودکار یک نوع حسادت و تنفر را ایجاد می‌کند. این احساس چنان قوی است که پس از فاجعه هیسل و کشته‌شدن ۳۹ طرفدار یوونتوس، روی دیوارهای خیابان‌های رم و فلورانس شعار‌ Grazie Liverpool‌ را می‌دیدید؛ که به معنی سپاسگزاری از طرفداران لیورپول بابت مرگ آن ۳۹ نفر هوادار یوونتوس بود.

پس از رسوایی‌هایی که همراه با توطئه و کارشکنی، یووه را راهی سری‌ ب فوتبال ایتالیا کرد، کتابی در ایتالیا با عنوان یووه در سری ب: خداوند وجود دارد» منتشر شد که پرفروش هم بود. کتابی حاوی جوک‌های ضد یوونتوسی با جمله‌ها و متلک‌های پرشمار علیه آن (مثل: بهتر است به زندان بروید تا بعد از ظهری را با یک طرفدار یوونتوس سپری کنید).

اما.

اما داغ ننگی که به ناحق بر پیشانی بانوی پیر زدند، همزمان شد با قهرمانی ایتالیا در جام‌جهانی؛ ایتالیا به رهبری مردی قهرمان جهان شد که پیش از آن یوونتوس را قهرمان جام باشگاه‌های اروپا، سوپر جام اروپا، جام بین قاره‌ای و ۵ بار قهرمان اسکودتو کرده بود. ۵ ستاره یووه از مردان اصلی تیم ملی ایتالیا بودند و ۳ ستاره دیگر نیز از ارکان تیم ملی فرانسه در همان جام؛ آنچه شرم را با غرور و مکافات را با افتخار ترکیب کرد و همه را بر سر دوراهی قرار داد.

باشگاهی مثل یک امپراتوری

یوونتوس الگوی منچستریونایتد بود؛ بازی‌های مردان یووه را نشان بازیکنانم می‌دادم تا در کنار تاکتیک و تکنیک، شور آن‌ها برای چنگ زدن به پیروزی را احساس کنند. سر آلکس فرگوسن

یووه ورای سایر باشگاه‌هاست. نهادی است شاید حتی جدا از فوتبال، ‌وقتی رسوایی‌ها عیان شدند و یووه به سری ‌ب تبعید شد، گویی یک نظام سلطنتی در ایتالیا فرو ریخت و حادثه بزرگی برای یک ملت یا اروپا رخ داد. به نظر می‌رسید همه به یووه خیانت کرده‌اند و زمان آن فرا رسیده که باشگاه به ریشه‌های عزت نفس و غرور باز گردد، مگر نه این که Juventus در زبان لاتین همان Youth‌ است، یعنی جوانی».

یووه در نوامبر ۱۸۹۷ توسط گروهی از دانشجویان تورینی تأسیس شد و در گذر زمان به قدرت انکارناپذیر فوتبال ایتالیا بدل شد. رکورد قهرمانی اسکودتو، حتی با نادیده‌گرفتن دو عنوان قهرمانی دوران کالچوپولی، به آنها تعلق دارد. بزرگ‌ترین ستاره‌ها در یووه بازی کرده‌اند: جیامپیرو بونیپرتی، جان چار، روبرتو بته‌گا، مارکو تاردلی، میشل پلاتینی، پائولو روسی، زبینیو بونیک، دینو زوف، روبرتو باجو، جیانلوکا ویالی، زین‌الدین زیدان، پاول ندود، الساندرو دلپیرو، جیجی بوفون و.

پنج ستاره قهرمان جام‌جهانی ۲۰۰۶ از یووه آمده بودند: جی‌جی بوفون درون دروازه، فابیو کاناوارو در خط دفاع و الساندرو دل‌پیرو در خط حمله به همراه زامبروتا و کامورانزی. ستاره‌های یووه در تیم‌های دیگر هم حضور داشتند: پاول ندود در جمهوری چک و امرسون در برزیل، لیلیان تورام، دیوید ترزگه و پاتریک ویرا در تیم ملی فرانسه که در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ مغلوب ایتالیا شد. ۱۱ بازیکن تیم یوونتوس در آن سال، کاپیتان تیم‌های ملی کشور خود بودند و به گفته لوچانو موجی، مدیر اسبق باشگاه یوونتوس، با حضور ۸ بازیکن یوونتوس در میدان، فینال جام جهانی سال ۲۰۰۶ شبیه جلسات تمرینی باشگاه یوونتوس شده بود.

مربیان یووه همیشه در صف بهترین‌ها جای داشته‌اند. جووانی تراپاتونی شش بار اسکودتو را برد و مارچلو لیپی استاد بازی‌های شطرنج گونه، پنج بار، و ایتالیا با او در سال ۲۰۰۶ قهرمان جهان شد.

در وصف عظمت یوونتوس همین بس که سر آلکس فرگوسن در کتاب زندگینامه‌اش نوشت: ". یوونتوس الگوی منچستر یونایتد بود؛ بازی‌های مردان یووه را نشان بازیکنانم می‌دادم تا در کنار تاکتیک و تکنیک، شور آن‌ها برای چنگ زدن به پیروزی را احساس کنند.".

جایگاه باشگاه یوونتوس در ایتالیا

وقتی [از اینتر] به یوونتوس رفتم فهمیدم که یوونتوس تیمی نیست که بخواهید از آن متنفر باشید، بلکه باید از آن الگو بگیرید. فابیو کاناوارو

برای باشگاه‌های ایتالیایی بازی کردن برابر یووه تنها یک مسابقه برابر قوی‌ترین نیست، بلکه بازی برابر بزرگترین هم هست. موفقیت سفید و مشکی‌های تورین بازتابی از منابع غنی آن‌هاست چه مالی و چه فرهنگی. آن‌ها با فاصله خیلی زیاد ثروتمندترین تیم ایتالیا هستند، تنها تیمی که یک ورزشگاه جدید ساخته، و تیمی که بیشترین هوادار را دارد. هر جای کشور غیر از شهرهای بزرگ مانند رم، میلان و ناپل، یووه تقریبا میزبان است.

یووه پرهواخواه‌ترین تیم ایتالیا است و چند دلیل در این امر موثر بوده: یوونتوس به نسبت دیگر قدرت‌های فوتبال ایتالیا همواره بیشتر بافت و فوندانسیون ایتالیایی داشته، اسکلت اصلی این باشگاه همیشه متشکل از بازیکنان ایتالیایی بوده و یوونتوس معمولا بیشترین نماینده را در تیم ملی فوتبال ایتالیا داشته است. در کنار این، کارگرانی که در دهه سی و چهل از سراسر ایتالیا برای کار در کارخانه خودروسازی فیات به تورین می‌آمدند، طرفدار یووه می‌شدند. آنها برکتی را که به یمن شرکت فیات یافته بودند به نوعی مرهون خانواده آنیلی و یووه می‌دانستند و در بازگشت این عشق را به خانواده و شهرشان منتقل می‌کردند. به علاوه وصلت برادران آنیلی با اشراف و نجیب‌زادگان ناپلی و کلنل‌های رمی در جنوب و مرکز ایتالیا هم در این کار اثر داشته.

یوونتوس یگانه باشگاه ایتالیایی است که دست به دست نگشته و فیات و خانواده آنیلی هنوز آن را کنترل می‌کنند. جووانی کوبولی می‌گوید: برای یک یووه‌ای بودن باید درکی از تاریخ و زمان داشته باشید. تورین بدون ایتالیا کم‌وبیش تورین خواهد بود ولی ایتالیا بدون تورین، ایتالیای دیگری است. یووه پرطرفدارترین باشگاه فوتبال ایتالیا و چهارمین باشگاه پرطرفدار فوتبال جهان است. با این وصف یوونتوس برخلاف آنچه به نظر می‌رسد تیم میلیونر‌ها، اعیان‌ها و خواص نیست.

در سال‌های سختی و جنگ فیات کمک زیادی به اقتصاد ایتالیا می‌کرد و به نوعی بار مشکلات اقتصادی کشوری بحران زده را بدوش می‌کشید؛ مهاجرت جمعی کارگران از سیسیل و مناطق فقیرنشین جنوب به سوی تورین برای حضور در خط تولید کارخانه فیات، باشگاه را متعلق به کسانی ساخت که از خانه و کاشانه‌شان دل کنده بودند؛ به همین دلیل هم می‌گویند تورینی‌های اصیل طرفدار باشگاه تورین [تورینو] هستند نه یووه. چنان که منچستری‌های اصیل طرفدار منچسترسیتی هستند نه منچستریونایتد، بنابراین یووه به طبقه کارگر و ساکنین بخش صنعتی تورین که برای لقمه‌ای نان جان می‌کنند بدل شد. ‌

مالکان یوونتوس

خانواده آنیلی، بخشی از آریستوکراسی ایتالیای عصر نو هستند. جووانی آنیلی بود که در سال ۱۸۹۹ کارخانه فیات را تأسیس کرد؛ جووانی رهبر اصلی امپراتوری فیات و برادرش امبرتو هر دو از سرطان در گذشتند. نوه جووانی، جیان که سال ۲۰۰۴ درگذشت، ت‌پیشه معروفی بود و او را‌ L'Avvocato (وکیل)، می‌خواندند. ‌برادران آنیلی - جووانی و امبرتو - و بخصوص پدرشان از محبوبیت زیادی در ایتالیا برخوردارند. دوری از قدرت، ت و روزمرگی‌های ی، خوشنامی و مردمی بودنشان در افزایش محبوبیت آنها و یووه تاثیر داشته.

رسوایی کالچوپولی درست بعد از مرگ این دو برادر اتفاق افتاد. عده‌ای اعتقاد دارند اگر این دو زنده بودند این اتفاق هرگز روی نمی‌داد و بر این باورند که بیشتر باشگاه‌های بزرگ در این رسوایی سهم داشتند [همانگونه که چند سال بعد نقش باشگاه‌های اینتر و میلان نیز در رسوایی‌ها عیان گردید]. اما رؤسا و مدیرانشان [مانند برلوسی مالک باشگاه میلان و نخست وزیر ایتالیا] با استفاده از روابط پشت پرده و نفوذ خود گناه باشگاه خود را کمرنگ جلوه دادند در حالی که در یووه در نبود آنیلی‌ها، قدرت بزرگی وجود نداشت که از منافع باشگاه دفاع کند. البته تیفوسی‌های یووه هنوز هم موجی [مدیرعامل پرقدرت یوونتوس پیش از سال ۲۰۰۶] را در حد یک قهرمان می‌پرستند. به هر شکل آنیلی ها بیش از آنکه قربانی‌کننده بوده باشند، در زندگی شخصی و کاری خود قربانی توطئه و دسیسه‌های پنهانی شده‌اند بطوریکه کمتر نام و نشانی از آنها بر جای مانده.

فاجعه ورزشگاه هیسل

نمی‌توان به یووه اشاره کرد و فاجعه ورزشگاه هیسل بلژیک را نادیده گرفت. روز ۲۹ می ۱۹۸۵ (۸ خرداد ۱۳۶۴) ورزشگاه هیسل شهر بروکسل میزبان فینال جام باشگاه‌های اروپا (سلف لیگ قهرمانان) بود که بین لیورپول از انگلستان و یوونتوس ایتالیا، دو قدرت باشگاهی برتر آن سال‌های اروپا، برگزار می‌شد. رجزخوانی بین هواداران دو تیم پیش از آغاز مسابقه به درگیری و پرتاب سنگ و اشیاء مختلف بین آنها منتهی شد و نهایتا حمله گروهی از تماشاگران لیورپولی به شماری از طرفداران یوونتوس را در پی داشت.

هواداران یوونتوس سعی کردند از دست مهاجمان فرار کنند اما فرسودگی ورزشگاه قدیمی هیسل کار دستشان داد و بخشی از دیوار و سکوهای ورزشگاه زیر فشار جمعیت فرو ریخت که در نتیجه آن ۳۹ نفر (اکثرا ایتالیایی) کشته، و حدود ۶۰۰ نفر زخمی شدند. با وجود وقوع این فاجعه، مسوولان برگزارکننده که بیم داشتند در صورت تعطیلی مسابقه درگیری بین هواداران دو تیم تشدید شود تصمیم به برگزاری بازی گرفتند. این مسابقه با برد ۱-۰ یوونتوس و قهرمانی این تیم به پایان رسید.

در پی فاجعه هیسل، تیم‌های باشگاهی انگلیسی به مدت ۶ فصل از شرکت در مسابقات اروپایی محروم شدند و ۱۴ هوادار لیورپول هم به جرم قتل غیرعمد به زندان افتادند. لارس- کریستر اولسن، مدیر اجرایی وقت یوفا این حادثه را "تلخ‌ترین لحظه در تاریخ مسابقات یوفا" خواند.

۳۹ یووه‌ای که آن شب پس از هجوم لیورپولی‌ها جان باختند، تیفوسی‌های یوونتوس نبودند؛ کسانی بودند که با افراد خانواده‌شان رفته بودند تا شب خوشی را در بلژیک سپری کنند. کسانی مثل برونو گوارینی که به پسر ۲۱ ساله‌اش که عضو یکی از اتحادیه‌های طرفداران یووه بود و در آزمون دانشکده دندانپزشکی قبول شده بود به‌عنوان جایزه، بلیت فینال جام باشگاه‌های اروپا را هدیه داد اما آنجا از نزدیک شاهد جان باختن او شد.

نام ورزشگاه: یوونتوس آرنا

تاریخ افتتاح: ۸ سپتامبر ۲۰۱۱

گنجایش: 41,000 هزار نفر

مالک: باشگاه یوونتوس

---

باشگاه

فوتبال یوونتوس از ژانویه ۲۰۰۱ مقر خود را به ساختمانی در خیابان گالیلو فراریس ۳۲ در تورینو تغییر داد. ساختمانی چهار طبقه که محل رسمی باشگاه یوونتوس به شمار می رود. محل و اتاق های ساختمان به بخش های مختلفی تقسیم می شود، بخش های همچون: اداره کننده گان، تجاری، ارتباطات، مدیریت، برنامه ریزی، کنترل و برنامه های ویژه و استثنایی، پس اندازهای بشری، محیط ها ورزشی. البته محل های برای مهمانان بیانری، مدرسه فوتبال یوونتوس، دفاتر تبلیغاتی و محل فروش بلیت مسابقات نیز در این ساختمان قرار دارند که ورودی انان متفاوت است. هواداران برای خرید بلیت به سایت رسمی یوونتوس مراجعه می کنند و یا از سایر طرق بلیت مورد نظر را تهیه می کنند.

در تاریخ حیات

یوونتوس این باشگاه مقر و محل مختلفی داشته است، اولین محل استقرار باشگاه در خیابان مونته وکیو در سال ۱۸۹۸ بود. در سال ۱۸۹۹ به ساختمانی در خیابان پیاتزی ۴ منتقل می شود. طی سال های ۱۹۰۰ الی ۱۹۰۲ به خیابان گاتزومترو ۱۴ نقل مکان می کند. خیابان پاسترنیو در سال های ۱۹۰۴ – ۱۹۰۳ محل بعدی باشگاه یوونتوس به حساب می اید. خیابان دوناتی ۱ نیز برای یک فصل میزبان یوونتوس ها بوده و طی سالهای ۱۹۲۱ – ۱۹۱۹ نیز ساختمانی در خیابان کارلو البرتو ۴۳ به عنوان مقرر بانوی پیر به شمار می رفته است. این تیم برای یک فصل نیز راهی خیابان بوترو ۱۶ می شود و پس از ان شورای مدیریت باشگاه به دنبال محلی است تا باشگاه برای مدت زیادی در ان مستقر شود، سرانجام زمین ورزشی در خیابان مارسیلیا طی سال های ۱۹۲۳ الی ۱۹۳۳ محلی برای استقرار باشگاه و بازی های تیم محسوب می شده است.

پس از حضور ده ساله بار دیگر محل باشگاه تغییر می کند و از سال ۱۹۳۴ الی ۱۹۴۳ بار دیگر باشگاه به خیابانی دیگر به نام بوجینو ۱۲ منتقل می شود. خیابان نووامبر ۱۵۱ نیز به مدت چهار سال طی سال های ۴۴ الی ۴۷ میزبانی بیانری ها را به عهده می گیرد ( محل فعلی رومه ها )، پس از تغییرات فراوان یوونتوس از سال ۱۹۴۸ تا به امسال چهار خانه دیگر نیز تغییر می دهد تا به خیابان فراریس کنونی می رسد. ساختمان سن کارلو ۲۰۶ محل استقرار بانوی پیر طی سال های ۴۸ الی ۶۴ بود، سال ۶۵ یوونتوس به گالری سن فدریکو ۵۴ نقل مکان می کند و برای ده سال در این محل می ماند. ساختمانی کریمه ا نیز محل بعدی باشگاه یوونتوس است و سرانجام در سال ۲۰۰۱ وارد خیابان گالیلو فراریس می شود و تا امروز در این محل مستقر است.

مرکز تمرینی وینوو

زمین تمرینی وینوو در خیابان استوپینیجی ۱۸۲ تورینو قرار دارد. زمینی با ۱۴۰۰۰۰ سطح متر مربع که پذیرای تیم بزرگسالان و جوانان یوونتوس است. این محل شامل ۹ زمین فوتبال است، دو زمین که با چمن پوشیده شده است. یک سالن سرپوشیده همراه با وسایل تمرینی، محل برای فیزیوتراپی، یک استخر و ساختمان های دیگر برای مربیان و سایر موارد. در ساختمان دوم وینوو، شبکه مدیا و اسپانسرهای باشگاه مستقر هستند، جلسات، مجلات ورسانه ها، فعالیت های تجاری، شبکه یوونتوس و محلی برای کنفرانس های مطبوعاتی و خبری قرار دارند.

ورزشگاه دل آلپی تورین

استادیوم دل الپی از سالیانی میزبان مسابقات یوونتوس بود که رقابت های جام جهانی ۱۹۹۰ برگزار شد، از سال ۱۹۹۰ الی فصل ۲۰۰۶ – ۲۰۰۵ دل الپی، ورزشگاه یوونتوس به شمار می رفت و بانوی پیر رقابت های خود را در این ورزشگاه انجام می داد در ۱۵ جولای ۲۰۰۳ مدیران بیانری با شهرداری شهر تورینو قراردادی به ارزش ۲۵ میلیون یورو امضا کردند و مالکیت دل الپی را برای ۹۹ سال از ان خود کردند.

استادیوم دل الپی از پایان سال ۱۹۹۰ شاهد پیروزی ها و افتخارات کثیری بود، جام ها و مقام ها یکی پس از دیگری از ان یوونتوس می شود و سیاه و سفید پوشان یووه جشن قهرمانی و پیروزی خود را در این ورزشگاه دوست داشتنی برگزار می کردند. این ورزشگاه جزیی از حیات باشگاه به شمار می رود و روزهای درخشان و بزرگی را به یاد دارد، روزهایی که بانوی پیر مطرح ترین تیم سرزمین چکمه ای در ان می درخشید. دل الپی در خود ۷ اسکودتو، یک جام یوفا، یک کوپا ایتالیا، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، یک جام بین قاره ای، ۴ سوپر کوپا ایتالیا و یک سوپر کوپا اروپا را می بیند، فتوحات و قهرمانی های یوونتوس در این زمین به واقع ارزشمند و قابل توجه است.

این ورزشگاه در جاده کوموناله التسانو تورینو واقع شده و دارای جایگاه ۶۹۰۴۱ نفری است که طی طرح مسولین یوونتوس از فصل ۲۰۱۱ بار دیگر میزبان رقابت های بیانری ها خواهد بود. دل الپی قدیمی به دلیل واقع شدن در کوهپایه های شهر تورینو؛ همواره مه الود بود و تماشاگران و بازیکنان با مشکلات زیادی برای حضور در زمین مواجه بودند، دلیل اصلی نام گذاری این ورزشگاه نیز واقع بودن ان در کوهپایه های الپ بوده است و گفته می شود یک استاد جامعه شناس به دلیل اینکه با نشستن بر روی سکوهای بالایی ورزشگاه، کوه های الپ دیده می شود نام دل الپی را برای استادیوم در نظر می گیرد و صاحب جایزه ۲۵ هزار پوندی ان زمان می شود. همچنین قرار داشتن پیست دوومیدانی و دور بودن جایگاه تماشاگران از زمین مسابقه از دیگر مشکلات مهم این ورزشگاه به شمار می رفت که موجب می شد هواداران اندکی راهی ورزشگاه شوند و بازی های یوونتوس را از نزدیک مشاهده نمایند. با توجه به مشکلات فوق سران بیانری تصمیم به بازسازی دل الپی گرفتند و هم اکنون در تلاشند تا دل الپی جدید را با تجهیزات و امکانان مدرن و مجهز اماده نمایند.

تاسیس امکانات رفاهی و برنامه های ویژه در طول هفته یکی از برنامه های مدیران باشگاه به حساب می اید تا به این طریق هواداران یوونتوس طی روزهای هفته نیز بتوانند از امکانات باشگاه بهره ببرند. با توجه به پایین امدن ظرفیت ورزشگاه به نظر می رسد مسولین باشگاه در نظر دارند با تسحیلات رفاهی و تاسیس موزه، فروشگاه و … سود قابل توجهی را از ان خود نمایند. گفتنی است هزینه پروژه ساخت دل الپی جدید ۱۵۰ میلیون یورو در نظر گرفته شده است.

ورزشگاه المپیکو تورین

استادیوم المپیکوی فعلی همان ورزشگاه کوموناله سابق است، ورزشگاهی که با توافق شهرداری شهر تورینو در اختیار دو تیم شهر شمالی ایتالیا، یوونتوس و تورینو قرار گرفته است. این ورزشگاه برای بازی های زمستانی ۲۰۰۶ تورینو بازسازی شد و شاهد مراسم افتتاحیه و اختتامیه المپیک زمستانی ۲۰۰۶ بود. از فصل ۲۰۰۶ – ۲۰۰۷ دو تیم یوونتوس و تورینو دیدارهای خود را در این وزشگاه ۲۵۴۴۲ نفری برگزار و از تیم های حریف میزبانی می کنند. ورزشگاه کوموناله سابق طی دهه ۳۰ میزبانی بازی های یوونتوس را اغاز کرد و برای نخستین بار در ۲۹ ژوئن ۱۹۳۳ دیدار یوونتوس برابر یوپست که با برتری ۶ بر ۲ یووه همراه شد، دیداری در دور برگشت مرحله یک چهار نهایی کوپا اروپا که شاهد شکوه و جلال باشگاه ایتالیایی برابر تیمی از مجارستان بود، میزبان نخستین مسابقه سیاه و سفید های ایتالیا در این ورزشگاه بود. استادیوم کوموناله و یا المپیکوی فعلی طی سال های ۱۹۳۳ الی ۱۹۹۰ توانست ۸۹۰ بازی را میزبانی نماید و شاهد فتح ۱۷ اسکودتو باشد.

ورزشگاه یوونتوس آرنا

ابتدای سال ۱۹۹۰ میلادی و با توجه به اینکه کشور ایتالیا میزبان جام جهانی بود، ورزشگاه دل آلپی در شهر تورین بازسازی و افتتاح شد. از آن زمان تیم یوونتوس دیدارهای خود را در دل آلپی برگزار می کرد تا اینکه در ابتدای دهه ی نخست قرن ۲۱، مدیران یوونتوس و در راس آنها بته گا و لوجیانو موجی، ساخت ورزشگاه را در دستور کار خود قرار دادند.

یوونتوس اولین تیم در ایتالیا است که ورزشگاه اختصاصی دارد. هیچکدام از تیم های ایتالیایی در حال حاضر ورزشگاهی متعلق به خودشان ندارند. یکی از شعارهای ساخت ورزشگاه نیز بر همین مبنی انتخاب شد، اینکه مانند همیشه یوونتوس در ایتالیا اولین” خواهد بود و یا شعار دیگری که در هنگام ساخت در نظر گرفته شد استادیومی که فوتبال را تغییر می دهد”

ساخت دل آلپی جدید در سال ۲۰۰۶ و به سبک ورزشگاه های انگلستان آغاز شد، بر خلاف دیگر ورزشگاه های ایتالیا، فاصله ی نزدیک ترین هواداران با میدان مسابقه ۷٫۵ متر است. این فاصله در دل آلپی سابق ۵۰ متر بود.

به عبارت دیگر فاصله دورترین صندلی ورزشگاه جدید یووه از نزدیک ترین صندلی دل آلپی قدیم، نزدیک تر است! یکی از نکات منفی که در ۲۰ سال گذشته در رابطه با ورزشگاه خانگی یووه (دل آلپی) وجود داشت خالی بودن سکوهای تماشاگران بود که این موضوع علاوه وضعیت بد ورزشگاه دل آلپی با سکو های بتونی و سرد، به عامل مهمتری وابسته بود و آن دوری بیش از حد صندلی های ورزشگاه به زمین بود. مسئله ای که در ساخت این ورزشگاه به آن اهمیت ویژه ای داده شد نزدیکی تماشاگران به زمین است که می تواند مشکل نیمه خالی بودن ورزشگاه یووه را برای همیشه مرتفع کند. باشگاه یوونتوس برای اینکه امکانات ورزشگاه جدید در تمام روزهای هفته برای مردم قابل استفاده باشد، در اطراف دل آلپی جدید رستوران ها و مجتمع های تفریحی خواهد ساخت و برای این کار ورزشگاه را به پارکینگی با ظرفیتی بالغ بر ۴۰۰۰ اتومبیل اختصاص خواهد داد.

از لحاظ معماری این ورزشگاه فوق العاده مدرن و منحصر به فردی خواهد بود که با نگاهی به آینده ساخته شده به طوری که ورزشگاه با انرژی های طبیعی سازگار است. به طور مثال پنل های خورشیدی قابلیت استفاده از انرژی خورشیدی در سیستم های گرمایشی را دارد و از گازکشی های سنتی استفاده نمی شود. در این ورزشگاه سیستم استفاده از آب باران و ذخیره آب باران نیز تعبیه شده که ۵۰ درصد مصرف آب استادیوم را کاهش می دهد. همچنین به نوعی ساخته شده که آلودگی صوتی، شیمیایی و گرمایی برای محیط نداشته باشد.

شروع طرح

سال ۲۰۰۴ با طرحی که جیرائودو مطرح کرد قرار بر این شد تا بازسازی ورزشگاه دل آلپی که سال قبل خریده شده بود بررسی و در دستور کار مسولین باشگاه قرار گرفت و سرانجام این طرح بازسازی از سال ۲۰۰۶ آغاز شد. نکته جالب این بود که یووه تنها تیم بزرگ اروپایی است که در هنگام بازسازی از ظرفیت ورزشگاه کاست هر چند که در ابتدا قرار بود این ورزشگاه بعد از بازسازی ۴۲ هزار نفری باشد اما بعد از سقوط یووه برنامه ها تغییر کرد و گنجایش ۵۰ هزار نفری برای دل آلپی در نظر گرفته شد. نزدیک شدن سکوها به زمین تا فاصله ۵ متری و تغییر حالت کروی سکوها به مستطیل (۴ ضلع) از تغییرات مهم خانه جدید یوونتوسی ها بود.

این تغییر حالت حدودا ۳۵ هزار نفر از گنجایش ورزشگاه می کاهد اما مسولین یووه سعی کردند با امکانات رفاهی بیشتر هواداران را در مدت زمان بیشتری در مجموعه دل آلپی نگه دارند تا ازاین طریق سود بیشتری کسب کند. در حال حاضر یوونتوس پر طرفدار ترین تیم ایتالیاست اما سود اندکی از ورزشگاه نصیب این باشگاه میشود که حدودا ۱۵ میلیون یورو در سال است.

دل آلپی جدید

در طراحی ورزشگاه به راحتی بازیکنان اهمیت زیادی داده شده به طوری که فاصله رختکن تا زمین مناسب است و برای ورود بازیکنان به زمین ۴ ورودی در ۴ سمت زمین در نظر گرفته شده. (به طور مثال تونل ورزشگاه سن سیرو” به شکل غیر طبیعی طولانی است اما در ورزشگاه یووه فاصله های زیادی بین محل های مورد نیاز بازیکن ها وجود نخواهد داشت).

ساختار ورزشگاه

معماری سکوها و سقف با ایده برداری از تونل های باد و بال هواپیما ساخته شده اند که نهایت سبکی و زاویه مناسب با زمین حفظ شود تا در روز با نور طبیعی و در شب با نورافکن های ورزشگاه بهترین دید به زمین وجود داشته باشد و در عین حال مانع از رسیدن نور طبیعی خورشید برای رشد و سالم ماندن چمن ورزشگاه نشود. در ضمن نوردهی ورزشگاه نیز بسیار مدرن است و به صورت پیوسته و بدون فاصله نور یکپارچه به زمین داده میشود.

ورزشگاه جدید از لحاظ امنیتی نیز مشکلی نخواهد داشت چرا که در حالت وقوع حادثه ای خطرناک و با توجه به وجود ۱۶ مسیر خروجی می توان تمام حاضران در ورزشگاه را ظرف ۴ دقیقه به بیرون از ورزشگاه هدایت کرد، البته ورزشگاه به جایگاه ویژه ی معلولان نیز مجهز خواهد بود و برای اینکه هواداران بتوانند در تمامی روزهای هفته وقت خود را در آنجا سپری کنند، ۳۰۰۰۰۰ متر مربع فضای سبز نیز در اطراف ورزشگاه پدید خواهد آمد.

ظرفیت

ورزشگاه ۴۰ هزار و ۲۰۰ نفره است که به نوشته سایت یووه می تواند تا ۴۱ هزار نفر هم تماشاگر بپذیرد و فضا برای پروژه های آینده و افزایش ظرفیت ۱۵ هزار نفری نیز وجود دارد. دور ورزشگاه حلقه امن تعبیه شده، این حلقه در فضایی ایجاد شده که بلیط ها قبل از ورود به محوطه ورزشگاه چک میشود. میان فاصله حلقه و ورزشگاه هم خدمات رفاهی و اورژانس و امنیتی وجود خواهد داشت.

ورودی/خروجی ها اصلی و اضطراری ورزشگاه نیز طوری طراحی شده که در هنگام خطر و حالت اضطراری ظرف مدت تنها ۴ دقیقه کل حاضرین در ورزشگاه تخلیه می شوند. همچنین مسیر و جایگاهی برای عبور ولیچر و رفت و آمد معلولین در نظر گرفته شده است. ۱۶ خروجى در نظر گرفته شده و در عرض ۴ دقیقه ورزشگاه خالى از تماشاگر خواهد شد.

جایگاه ویژه ای در ورزشگاه نیز وجود دارد که باشگاه در حال فروش آنها به هواداران به مدت یک فصل است و هزینه ی هر فصل ۵۰۰۰۰ تا ۱۳۰۰۰۰ یورو. تا کنون تنها ۱۲ جایگاه از ۶۲ جایگاه آن باقی مانده است. الساندرو دلپیرو و جیجی بوفون و بسیاری از شخصیت های بزرگ جهانی نیز تا کنون برای خرید یک ساله ی این قسمت اقدام کرده اند و در مجموع ۴۳ جایگاه تا کنون به فروش رفته است.

۲۵۰ صندلی در جایگاه ویژه ی ورزشگاه که با نام جایگاه جیووانی آنیلی مشهور است با مبلغ ۱۰۰۰۰ یورو و به مدت یک سال نیز در اختیار علاقه مندان قرار خواهد گرفت. جایگاه سیووری ۱۶۰۰ یورو، بونیپرتی نیز ۴۰۰۰ یورو و جایگاه ویژه ی ۱۰۰ بازیکن برتر تاریخ یوونتوس که تاکنون ۶۵ % آن به فروش رفته است. هواداران می توانند با ۳۵۰ یورو ستاره ای از جنس پلاتین و یا با ۲۵۰ یورو ستاره ی طلائی را از آن خود کنند.

کاستن فاصله ها

ورزشگاه خاص فوتبال است، بدون هیچ کاربردی دیگر، بنابر این خبری از پیست دو و میدانی و فضاهای اضافی دیگر نیست. بین زمین بازی و تماشاگران هیچ مانع معماری وجود ندارد. حاضرین در استادیوم حداقل فاصله ممکن با زمین بازی را خواهند داشت، یعنی فاصله ردیف اول تماشاگران با زمین بازی ۸ متر خواهد بود. این در حالی است که در دل آلپی این فاصله ۲۸ متر بود. فاصله انحناهای ورزشگاه با زمین هم ۸٫۸۵ متر است،

این فاصله در دل آلپی ۵۰ متر بود. این به این معناست که دور تا دور زمین اصلی ورزشگاه تماشاگران حاضر خواهند بود. فاصله سکوهای فیلم برداری و تلویزیونی که در دل آلپی ۶۰ متر بود نیز به ۳۳ متر کاهش یافته. ورزشگاه جدید از لحاظ امنیتی نیز مشکلی نخواهد داشت با توجه به وجود ۱۶ مسیر خروجی حاضرین در صورت وقوع حادثه می توانند استادیوم را ظرف ۴ دقیقه ترک کنند.

امکانات و تجهیزات رفاهی

با توجه به اینکه این ورزشگاه در مالکیت یوونتوس است، مدیران این باشگاه تصمیم گرفتند موزه و فروشگاهای بزرگ، سینمای یووه، امفی تاتر، زمین بازی، چندین رستوران و کافی شاپ، پارکینگ چند طبقه، پارکینگ هایی که در مجموع گنجایش ۴ هزار ماشین را دارند و فضاهای سبز به مساحت ۳۰۰۰۰۰ متر مربع در این ورزشگاه احداث کنند. همچنین تسحیلات رفاهی و امکانات کنفرانس هم به این ورزشگاه اضافه شد.

فروشگاه های مختلفی هم در این منطقه احداث شده که برای استفاده بازیکنان و هواداران در نظر گرفته شده. از دیگر امکانات این ورزشگاه به هتل – سینما – سالن بولینگ – رستوران و ادارات مدیریتی یوونتوس نیز می توان اشاره کرد. مدیران یووه در شروع طرح به این مسئله توجه کردند که این محل، محلی برای تمام اعضای خانواده و برای تمام روزهای هفته و تمام ساعات روز باشد. به این ترتیب دل آلپی که مطمئنا نامش تغییر خواهد کرد تنها میزبان رقابت های یوونتوس نیست بلکه همه هواداران در هر لحظه از شبانه روز که بخواهند می توانند از این ورزشگاه استفاده کنند.

رستوران ها در کنار سینما و هتل این استادیوم می تواند محل مناسبی برای سود دهی باشگاه محسوب شود. محیط های تجاری، تفریحی و گالری های ورزشگاه هفت روز هفته و ۲۴ ساعت شبانه روز اماده پذیرایی از هواداران و علاقه مندان فوتبال خواهند بود تا این مکان را تبدیل به یک یوونتوس سنتر” کنند. مسولین با بررسی طرح های مورد نظر هزینه این پروژه را مبلغ ۱۵۰ میلیون یورو اعلام کردند که به مرور مبلغی نیز به این هزینه اضافه شد.

هزینه ساخت

احداث این ورزشگاه با هزینه ای بالغ بر ۱۵۰ میلیون یورو انجام گرفته که دو شرکت بزرگ Unicredit & SPORTFIVE هزینه های آن را برعهده گرفتند. البته باشگاه یوونتوس نیز ۶۰ میلیون یورو را بعنوان وام از بانک دریافت کرده است، پیش بینی می شود که باشگاه که اکنون ۲۰ میلیون یورو در سال درآمد دارد، پس از افتتاح ورزشگاه این مبلغ به بیش از ۴۰ میلیون یورو خواهد رسید و این در حالی است که در امد سالانه باشگاه میلان از بزرگترین ورزشگاه ایتالیا (سن سیرو) به بیش از ۳۰ میلیون یورو نمی رسد.

نام ورزشگاه

مدیران بانوی پیر اعلام کردند ورزشگاه جدید به نام اسپانسر ساخت ورزشگاه خواهد بود که باعث جنجال های بسیار و اعتراض شدید هوادارن شد. یووه برای ساخت این ورزشگاه با یک شرکت آمریکایی و SPORTFIVE شرکت ایتالیایی که برنامه افتتاحیه بازی های المپیک زمستانی ۲۰۰۶ را نیز به عهده داشت کار می کند. گفتنی است که این شرکت در آلمان نیز نام گذاری ورزشگاه های مخصوص دو باشگاه هامبورگ و دورتموند را نیز در اختیار دارد. گفته میشد که این شرکت ها نام گذاری ورزشگاه جدید را تا ۱۲ سال آینده نیز برعهده خواهد داشت که به احتمال فراوان نام این ورزشگاه فوق مدرن در رقابت های اروپایی Juventus Arena” خواهد بود.

در هفته های پایانی شایعه شد نام Alitalia بر روی ورزشگاه یوونتوس گذاشته خواهد شد. این شرکت هواپیمایی با شرکت SPORTFIVE در حال توافق برای نام جدید ورزشگاه یووه است و رنگ لوگوی این شرکت همخوانی زیادی با پس زمینه بدنه خارجی استادیوم و دوستون شمالی و جنوبی دارد. به این ترتیب احتمال اینکه خانه یووه نیز مانند آرسنال اسمی اسپانسری برای ورزشگاه انتخاب کند بسیار زیاد است. یوونتوس آرنا” نیز از دیگر نام های احتمالی استادیوم جدید بانوی پیر است.

سود دهی استادیوم جدید

فصل ۲۰۰۹-۲۰۱۰ یووه مجموعا ۱۹ هزار بلیط فروخت که ۷ میلیون یورو درامد کسب کرد. فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱ یووه مجموعا ۱۵ هزار بلیط فروخت که ۵٫۲ میلیون یورو از ان این باشگاه شد اما محاسبات غیر رسمی می گوید یووه در استادیوم جدید احتمالا تنها با فروش بلیط های فصل مبلغی حدود ۲۰ میلیون یورو درآمد کسب خواهد کرد! با وجود اینکه ظرفیت ورزشگاه خیلی زیاد نیست ولی محیط بسته ای دارد، این به این معناست که شیب سکوها زیاد و باعث میشود خیلی بیشتر از چیزی که هست ترسناک جلوه کند.

درآمد سالانه از ۳۰۰۰ صندلی جایگاه ویژه ۱۲٫۳۵ میلیون یورو خواهد بود. ۶۲ جایگاه نیز به شخصیت های مشهور اختصاص داده شده است که پیش بینی میشود درآمد حاصل از آن ۶٫۹۸ میلیون یورو خواهد بود. در مجموع درآمد سالانه یوونتوس از جایگاه ویژه و اختصاصی ۲۰٫۳۳ میلیون یورو خواهد بود. یوونتوس در حال حاضر از فروش تقریبی ۱۹۰۰۰ بلیط ۷ میلیون یورو بدست می آورد در حالی که پیش بینی می شود در ورزشگاه جدید که ۴۱۰۰۰ نفری است در آمد کلی باشگاه از فروش بلیط به ۳۷ میلیون یورو برسد البته طبق پیش بینی هایی که توسط مدیران و کارشناسان اقتصادی باشگاه صورت گرفته است این رقم می تواند به بیش از ۴۰ میلیون یورو نیز برسد. شایان ذکر است که یوونتوس اولین تیم ایتالیایی است که ورزشگاه اختصاصی احداث می کند.

سقف ورزشگاه

به سقف ورزشگاه جدید توجه کنید، سقفی که با استفاده از یک ماده سفید و پارچه مانند پوشانده شده، اما این ماده چیست؟

نام مختصر این ماده ETFE است.
– بسیار سبک، براى مثال : وزن ۱۰ متر مربع از این ماده با ۱ درصد از وزن ۱۰ متر مربع شیشه برابر است.
– در برابر باران عایق بسیار خوبیست.
– جلوگیرى از ورود نور آفتاب به گونه ایست که به رشد طبیعى چمن ورزشگاه ضرر نخواهد رساند.
– قابلیت تحمل ۴۰۰ برابر وزن خود را دارد.
– این ماده قابلیت بازیافت دارد و هیچگونه ضرری به محیط زیست وارد نمى کند.
– در جهان تنها سقف دو ورزشگاه با استفاده از این ماده پوشانده شده، آلیانس آرنا در مونیخ و ورزشگاه جدید یوونتوس.